— Laura Curri, keni pesë minuta për të mbledhur sendet personale. Pronari i ri nuk i pëlqen të presë.
Roja lëvizte nga një këmbë në tjetrën, duke shmangur t’i shikonte sytë. Laura Curri kaloi ngadalë dorën mbi sipërfaqen prej druri të tavolinës — gjëja e fundit që i kishte mbetur nga jeta e mëparshme. Tavolinën masive prej lisi e kishte zgjedhur vetë, kur hapi kafenenë e parë. Atëherë, pesë vjet më parë, Flamur Basha ende i mbështeste idetë e saj.
— Më duhet të paktën gjysmë ore, — zëri i saj tingëlloi i qetë, edhe pse brenda i dridhej gjithçka.
— Më falni, por…
— E kuptoj. Po i mbledh menjëherë.
Hapi sirtarin e poshtëm të tavolinës. Një fotografi në kornizë të thjeshtë — dasma e saj me Flamur Bashën. Tani i dukej sikur buzëqeshja e burrit në foto kishte qenë e rreme që në fillim. Laura Curri e hodhi me vendosmëri fotografinë në kutinë prej kartoni.
Pesëmbëdhjetë vjet martesë përfunduan në pesëmbëdhjetë minuta. Pikërisht aq i duhej Flamur Bashës për të njoftuar për divorcin dhe vendimin e tij për t’u martuar me Gresa Kadiun njëzetepesëvjeçare nga departamenti i marketingut. “E kupton vetë, më duhet energji e re, ide të reja”, — fjalët e tij i kumbonin ende në veshë.
Laura Curri vendosi me kujdes në kuti disa dosje me dokumente, axhendën dhe filxhanin e saj të preferuar. Të tjerat do të duhej t’i linte — tani ishin pronë e pronarit të ri. Atij të njëjtit, të cilit Flamur Basha, fshehurazi prej saj, i kishte kaluar paketën kontrolluese të aksioneve të biznesit të tyre familjar.
— Laura Curri, e dashur! — në derë u shfaq Vjosa Nano nga butiku fqinj. — Sapo e mora vesh! Sa tmerr!
Vjosa Nano, si gjithmonë, rrezatonte keqardhje të rreme. Laura Curri e mbante mend se si ajo i buzëqeshte me servilizëm Flamur Bashës në mbrëmjet e kompanisë dhe më pas pëshpëriste nëpër qoshe se “mes saj dhe Laurës nuk ishte gjithçka në rregull”.
— Faleminderit, Vjosa Nano. Do t’ia dal.
— Sigurisht, sigurisht! Ti je e fortë. Dhe po mendoja… ndoshta të duhet një avokat i mirë? Kam një të njohur, flori i vërtetë! Endrit Frashëri, ai…
— Vjosa Nano, koha mbaroi, — e ndërpreu roja.
Laura Curri e kapi kutinë dhe u drejtua nga dalja. Për herë të fundit hodhi vështrimin mbi zyrën e ngrohtë, ku kishte kaluar kaq shumë orë duke zhvilluar biznesin e përbashkët me Flamur Bashën. Tani nuk ishte më i përbashkët.
Jashtë binte një shi i imët. Laura Curri e vendosi kutinë në sediljen e pasme të makinës së saj — e vetmja gjë që Flamur Basha “bujarisht” ia kishte lënë pas divorcit. U ul pas timonit dhe për herë të parë atë ditë i lejoi vetes të qante.
Telefoni vibroi — mesazh nga Flamur Basha: “Shpresoj t’i ke marrë të gjitha. Nga e hëna fillon rinovimi në kafene. Gresa Kadiu thoshte prej kohësh që interieri është i vjetruar”.
Laura Curri e shtrëngoi timonin deri sa iu zbardhën nyjat e gishtave. Pesë vjet kishte derdhur shpirtin në atë biznes. Çdo detaj i interierit, çdo pikë e menusë — gjithçka ishte menduar prej saj. Dhe tani ndonjë e ardhur do ta ndryshonte gjithçka?
Jo. Kjo nuk do të ndodhë.
Ajo fshiu lotët dhe me vendosmëri formoi numrin.