«Nuk do të lejoj të shkatërrohet ajo që e kam ndërtuar me duart e mia» — tha me vendosmëri Laura Curri duke u përkulur përpara

E pabesueshme dhe e padrejtë — luftë e guximshme.
Histori

— Po në çfarë?

— Në vetërespekt. Në të drejtën për ta vendosur vetë fatin tim.

Seanca zgjati pothuajse katër orë. Flamur Basha dukej gjithnjë e më pak i sigurt, ndërsa dilnin në dritë detaje të reja të manipulimeve të tij. Avokati i tij përpiqej të kundërshtonte çdo dokument, por faktet ishin të pamëshirshme.

Kur gjyqtarja shpalli pushimin, Flamur Basha për herë të parë gjatë gjithë kohës e pa Laura Currin pa atë epërsi të zakonshme:

— Ndoshta mund të merremi vesh?

— Është vonë, Flamur Basha. Tani dua jo vetëm të marr mbrapsht atë që është e imja, por edhe të rivendos drejtësinë.

Vendimi i gjykatës ishte surprizë për të gjithë. Jo vetëm që marrëveshjet për shitjen e aksioneve u shpallën të pavlefshme — shkeljet e zbuluara në operacionet financiare të Flamur Bashës tërhoqën vëmendjen e tatimeve.

— E kuptoni që tani do të ketë një procedim të ri? — Endrit Frashëri po mblidhte dokumentet pas seancës. — E presin probleme serioze.

— E kuptoj. Por kjo nuk është më lufta ime.

Në mbrëmje, Laura Curri për herë të parë pas shumë kohësh shkoi në kafenenë e saj. Rinovimi ishte në kulm — kudo mbeturina ndërtimi, letër-muri i shqyer, mobilje të çmontuara. Por edhe në këtë kaos ajo e ndiente: vendi ruante ende një copëz të shpirtit të saj.

— Nuk prisja t’ju takoja këtu, — Gresa Kadiu qëndronte në derë, duke luajtur e hutuar me çelësat. — Flamur Basha tha…

— Flamur Basha ka thënë shumë gjëra, — u përgjigj qetë Laura Curri. — Por tani kjo nuk ka më rëndësi.

Ajo nxori nga çanta një dosje me vendimin e gjykatës:

— Këtu janë dokumentet për rivendosjen e të drejtave të mia mbi biznesin. Që nga nesër rikthehem në drejtim.

Gresa Kadiu u zbeh:

— Po si… Ne i kishim planifikuar të gjitha! Dizajn të ri, koncept të ri…

— Mund t’i merrni planet tuaja me vete. Ashtu si edhe gjërat e tjera nga zyra.

Vjosa Nano, sigurisht, nuk mund ta humbiste një moment të tillë. Ajo u shfaq sikur nga hiçi:

— Laura Curri! E dija që drejtësia do të triumfonte! Dëgjo, po sikur të bëjmë ndonjë projekt të përbashkët? Kam kaq shumë ide!

— Faleminderit, Vjosa Nano. Por tani më duhet të rishqyrtoj shumë gjëra.

Javët pasuese kaluan në një vorbull punësh. Laura Curri po e rindërtonte gradualisht biznesin, duke zbatuar njëkohësisht ide të reja që prej kohësh i kishin marrë formë në mendje. Endrit Frashëri e ndihmonte me çështjet juridike, dhe komunikimi i tyre po bëhej gjithnjë e më informal.

— E dini, — i tha ai një ditë, mbi një filxhan kafeje, — ju admiroj për qëndrueshmërinë tuaj. Jo të gjithë janë në gjendje të luftojnë kështu për punën e tyre.

— Thjesht kuptova një gjë të rëndësishme, — buzëqeshi Laura Curri. — Ndonjëherë duhet të humbasësh diçka të çmuar për të gjetur forcën brenda vetes për të ecur përpara.

Pas gjysmë viti, kafeneja e saj u bë sërish një nga vendet më të frekuentuara të zonës. Flamur Basha, sipas thashethemeve, e shiti me nxitim apartamentin dhe u largua në një qytet tjetër — problemet me tatimet rezultuan më serioze nga sa kishte pritur. Gresa Kadiu gjeti një punë të re në një kompani të madhe. Ndërsa Vjosa Nano… eh, ajo vazhdonte të ndalonte në mëngjes për kafe, por tani sillej shumë më e përmbajtur.

Burimi

Article continuation

Mes Nesh