“Lindi djali im! Është kopje e imja!” – dërgonte mesazhe në WhatsApp, duke bashkëngjitur edhe foton e foshnjës.
Por gëzimi nuk zgjati shumë.
Po atë ditë, një infermiere i kërkoi të hynte për të nënshkruar disa dokumente. Marsel Dashi u nis me buzëqeshje drejt repartit të neonatologjisë.
Sapo hapi derën, iu duk sikur toka iu rrëshqit nën këmbë.
Përballë tij qëndronte Fjolla Marku, me një vështrim të ashpër e të akullt.
– “Fjolla Marku?… Çfarë kërkoni këtu?” – belbëzoi ai.
Gruaja vendosi mbi tavolinë një kuti qumështi pluhur për foshnja.
– “Erdha të vizitoj dhëndrin tim… dhe atë djalë për të cilin je kaq krenar.”
– “Po keqkuptoni diçka… kjo vajzë është vetëm një shoqe…” – nisi Marsel Dashi me nervozizëm.
Fjolla Marku ngriti dorën, duke e ndërprerë.
Ngadalë nxori nga çanta një zarf.
– “E di çfarë është kjo? Test ADN-je. Foshnja nuk është e jotja, Marsel Dashi.”
Fytyra e burrit u zbeh.
– “Kjo është e pamundur… Denisa Rexha më tha…”
Fjolla Marku qeshi hidhur.
– “E përbuze vajzën time sepse priste një vajzë. E flake tutje që të kurseje disa euro. Ndërsa te kjo grua harxhove dhjetëra mijëra euro. Pse? Që të rrisje fëmijën e dikujt tjetër? Jeta i kthen gjithçka saktësisht siç është.”
Ajo mblodhi dokumentet dhe u drejtua nga dalja.