Para se të dilte, u kthye edhe një herë për të parë pas:
— Ornela Gashi është mirë. Solli në jetë një vajzë të bukur, është e shëndetshme dhe tashmë ka një baba. Vetëm se ky njeri nuk je më ti. As ajo, as mbesa ime nuk kanë nevojë për një frikacak si ti.
Dera u përplas pas saj.
Marsel Dashi u rrëzua në një karrige dhe e mbuloi fytyrën me duar. Në korridor shpërtheu në të qara një i porsalindur — i njëjti zë që vetëm pak orë më parë i ishte dukur si mrekulli.
Tani i ngulej në shpirt si një tallje mizore.
Disa javë më vonë e telefonuan nga klinika: duhej të shlyente një borxh prej më shumë se nëntëqind mijë forintësh.
Denisa Rexha ishte zhdukur. Banesa që ai ia kishte blerë u bllokua. Llogaritë bankare u zbrazën. Krenaria e tij u kthye në pluhur.
Ndërkohë, në Hajdúhadház, Ornela Gashi po merrte veten dalëngadalë.
Drita e pasdites e ngjyroste fushën me ar, dhe Fjolla Marku e vështronte në heshtje teksa e bija përkundte foshnjën.
— E sheh, bijë? Jeta gjithmonë i vë gjërat në vend. Ty të ra në pjesë dashuria… atij vetëm faji.
Ornela Gashi e puthi vajzën në ballë dhe, përmes lotëve, buzëqeshi.
Era fëshfërinte butë mes pemëve dhe, pas një kohe të gjatë, ajo mori frymë lirshëm për herë të parë.