– Drita, jemi të ftuar te Rexha për përvjetorin e martesës, – njoftoi burri që nga pragu. – Erioni ka rezervuar restorantin, po përgatit një banket të vërtetë, plot të ftuar, me gjithë ceremoninë.
– Po pse tani? – u habit Drita. – Asnjëherë s’na ka ftuar…
– Nuk e di, nuk pyeta, s’pata kohë. Datë e rrumbullakët – ndoshta për këtë arsye. Të shtunën e ardhshme në tre, me veshje solemne, na presin në “Victoria”.
– Po sa vjet janë martuar? Duhet të gjejmë patjetër një dhuratë tematike.
– Nuk ta thashë? Dhjetë vjet! Jubile.
– Si ikën koha, – tha me mendim Drita, – duket sikur dje thërrisnim “Të hidhur!”, e ja ku kaluan dhjetë vjet.
– Edhe Sofia këtë vit shkoi në klasë të parë.
– Vërtet? Eh, fëmijët, sidomos të tjerëve, rriten shpejt, – mërmëriti Drita, duke shkruar në motorin e kërkimit “10 vjet martesë”. – Pra, te ata është martesë rozë ose prej kallaji. Mund të dhurosh gjëra prej kallaji, ose diçka në tone rozë. Ndoshta të blejmë rroba banje për të gjithë?
– Pesë copë? – Gentiani rrotulloi sytë. – Dhe pastaj, a e imagjinon Erionin me një rrobë banje rozë? Ndoshta para? Ose një kupon dhuratë?
– Kjo është e mërzitshme. Mirë, si shtesë ndoshta… në rregull, ka ende kohë, do gjej diçka. Hajde të hamë darkë.
Ftesa te Rexha për Dritën ishte një surprizë e plotë – mund të thuhej se ajo i njihte pak jubilarët. Kishte qenë në dasmën e tyre dhe më pas ishin ndeshur edhe disa herë në piknikë. Burri i saj, Gentiani, ishte shok me Erionin që nga banka e shkollës, dhe ai ishte një botë thjesht mashkullore.