Në holl, të ftuarit i priste një fotokënd romantik me titullin “Dhjetë vjet dashuri”, ndërsa në sallë, në mur, spikaste një ekspozitë fotografike – pamje nga dita e martesës, ku të gjithë me kënaqësi kërkonin veten dhe më pas, me një zili të bardhë, shikonin fotografitë e momenteve kyçe të jetës familjare të çiftit të lumtur Rexha.
Pas rreth dyzet minutash, të ftuarit nisën të nervozoheshin. Koha po kalonte, të gjithë ishin mbledhur, por protagonistët e festës ende nuk dukeshin.
Atëherë doli prezantuesi:
– Miq të dashur, nga çasti në çast në këtë sallë do të hyjnë të sapomartuarit. Vëmendje! Nusja nuk dyshon për asgjë! Dhe kam nevojë për ndihmën tuaj.
Në sallë kaloi një valë admirimi e përzier me habi: çfarë feste, vërtet!
– Që surpriza të dalë siç duhet, na duhen disa minuta qetësie të plotë, – vazhdoi prezantuesi. – Ju ftoj të zini vendet nga të dyja anët; tani do t’ju shpërndajnë petale trëndafilash dhe shpresoj se e dini çfarë të bëni me to kur të shfaqen Elisa me Erionin.
Drita e pa të hutuar burrin e saj:
– Ti e dije?
– Që ishte surprizë? Jo! Shiko fytyrat – askush nuk e dinte. Erioni gjithmonë i ka dashur efektet speciale.
… Filloi të tingëllojë marshi i Marsel-it, u hapën dyert. I pari hyri Erioni me një buqetë gjigante trëndafilash shumëngjyrësh, dhe pas tij, e turpëruar dhe e tronditur, Elisa. Vajzat, me sa dukej, dikush po i mbante pas në fotokënd.
Pas petaleve shpërthyen duartrokitjet; në sallë hynë njëra pas tjetrës vajzat, dhe nusja shpërtheu në lot…
– Po, vërtet një gjest i bukur, – komentoi Drita. – Jo secila do ta përballonte një surprizë të tillë.
… Mbrëmja doli më së miri.