Ishte një himn i dashurisë së vërtetë. Me shfaqje fëmijësh, kujtime të gjalla, një video, dolli, poezi dhe dhurata.
Në fund fare, Elisa kërkoi fjalën dhe u rrëfye me sinqeritet:
— E dini, dy javët e fundit Erioni sillej çuditshëm. Filloi ta fshihte telefonin, dilte të fliste në dhomën tjetër. Në përgjithësi e telefononin dyshimtë shpesh. Dhe pamja e tij ishte sikur po fshihte diçka. Kurrë, gjatë gjithë dhjetë viteve të jetës sonë së përbashkët, nuk e kisha parë kështu dhe, natyrisht, dyshova për diçka të keqe. E kur na ftoi për darkë në restorant, u tremba fare. Zakonisht përvjetorin e festonim vetëm të dy, në kafenë tonë të shenjtë. Ndërsa këtë herë… çfarë nuk më shkoi ndër mend! Me pak fjalë, faleminderit të gjithëve që erdhët, faleminderit Erionit për këtë mbrëmje të mrekullueshme — ishte e paharrueshme!
… Para mysafirëve, Erioni nuk i hapi letrat. Por më pas ia tregoi Gentianit si lindi ideja e festës. Në vjeshtë kishte qenë në një udhëtim pune në Shqipëri. Fqinj në vagon i kishte rënë një murg. Rrugë e gjatë, shumë biseda. Murgu tregoi se në jetën e tij civile kishte humbur në një aksident gruan dhe djalin.
Pikërisht ai e këshilloi Erionin të organizonte një festë të madhe për gruan. Sepse në rutinën e përditshme burrat kaq shpesh harrojnë të thonë fjalët e dashurisë…
Shkakun dhe përmasat e festës Erioni i mendoi vetë. Dhe gjatë procesit e kuptoi se pas dhjetë vitesh me gruan ishin bërë një e vetme: gjëja më e vështirë ishte ta ruante të fshehtë atë që kishte planifikuar.
Ja një histori kaq rozë dhe e bukur.
Ruajeni dashurinë.
P.S. Vendosni pëlqim dhe abonohuni në kanalin tonë.
Burimi